Spoedcursus visite de deur uitwerken

Iedereen kent het probleem. En als je het niet kent dan bén je het probleem. Vrienden die veel te lang blijven hangen na een avondje tafelen. Familie die eindeloos blijft leuteren over vroeger, terwijl het feestje echt al uren voorbij is. De wijn is op, de muziek is uit, maar zij zitten er nog. Visite: best leuk, maar dan moeten ze wel op tijd weer weggaan.

Ambassadeurs hebben het makkelijk. Iedereen in diplomatieke dienst kent de code: ben je uitgenodigd voor een diner in de ambtswoning, dan vertrek je na de koffie en de thee. Geen gehang. Zelfs niet als de ambassadeursvrouw het aanbiedt.

Kraambezoek weet het (meestal) ook. Is de kleine net geboren, dan geldt: blijf nooit langer dan één uur. Dan moeten moeder en kind weer slapen, of eten, of wat dan ook. Het gezin is afgepeigerd. Je komt gewoon heel even kijken.

Maar wat doe je als je niet ontzwangerend bent, of chef de poste, en je gasten lijken vastgenageld aan jouw stoel? Hoe krijg je je bezoek de deur uit?

1. Geef subtiele hints. We willen allemaal een open en eerlijk mens zijn die zegt wat hij denkt, maar we doen het niet. Begin met voorzichtige hints die niemand kwetsen. Gevoelige zielen pikken ze op.

Bied de gasten geen drinken meer aan. Een leeg glas is ongezellig en als je niet bijvult, ook niet als de visite al een keer het lege glas aan zijn lippen heeft gezet, of zijn bierflesje demonstratief horizontaal op tafel legt (ik heb een oom die dat doet), dan geef je een helder teken. Vraagt de visite alsnog iets te drinken (bijvoorbeeld met de zin: „Is de ober dood?”), kijk dan verschrikt op en zeg: „Oh sorry, ik sliep bijna, lusten jullie nog iets?” Andere hints in dit genre: gapen, verwarming laag zetten (of juist heel hoog), vragen „Wat doen jullie morgen?”, op de klok kijken.

2. Als 1 niet lukt, geef dan minder subtiele hints. Allereerst: schaam je niet. Doe het allemaal met een gezicht van: ‘Zo doe ik altijd, gezellig toch, ik voel me zo vertrouwd met jullie om me heen.’ Dit is wat je doet: kaarsen uitblazen, lege flessen opruimen, vaatwasser inruimen, gordijnen sluiten. Je doet alsof de visite al weg is. Daarna begin je desnoods weer over dat ene onderwerp waarover de hele av ond al is gesproken. Herhaling verveelt. Of begin over andere vrienden, verzin ze eventueel, die een tijdje terug zo schandalig lang bleven hangen.

3. Gewoon eerlijk zijn. „We zijn moe, willen jullie onderhand eens weggaan?” Tja, dat is een lastige en kan alleen bij je beste vrienden, maar die zijn niet voor niets je beste vrienden; die blijven nooit te lang. Zet deze alleen in als je minder goeie vrienden nooit meer wilt zien, of in ieder geval uitkijkt naar een paar maanden bekoeling.

4. Zet grof geschut in. Mijn opa deed het. Dus bedenk dat ze er decennia terug ook gelukkig oud mee zijn geworden. Mijn opa leegde de asbakken, zette de verwarming laag, deed zijn pyjama aan en riep vanaf de trap: „Doen jullie het licht uit?” Oftewel: ga naar bed en laat de visite aan de keukentafel zitten. Bied ze voor het fatsoen de logeerkamer aan.

5. Ga zelf op visite. Dit behoeft geen toelichting. Je hebt dan zelf de touwtjes in handen. Bij sommige vrienden en familie is dit zeer goed toepasbaar. Zeker als ze lekker kunnen koken.