Het boek
I Love You, Rietveld
I Love You, Rietveld is het verhaal over de (geheime) liefde tussen de vermaarde ontwerper en architect Gerrit Rietveld en Truus Schröder. Meer dan veertig jaar hadden zij een relatie. Zij stimuleerde zijn talent en was zijn artistieke geweten, en samen bouwden ze onder andere het wereldberoemde Rietveld Schröderhuis in Utrecht.
Een schitterende geschiedenis gebaseerd op uitgebreide research, interviews en persoonlijke documenten van de familie. Over liefde, familiebanden, de wording van een groot talent en, met het ontstaan van De Stijl en Dada, ook een treffend tijdsbeeld van een opwindende periode aan het begin van de vorige eeuw.
Truus (1889-1985) werd jong weduwe, Gerrit (1888-1964) bleef getrouwd. Voor Truus zette Gerrit zijn huwelijk op het spel en bezoedelde hij niet alleen het geluk van zijn streng gereformeerde echtgenote, maar ook dat van zijn zes kinderen. Dankzij Truus, zo zouden zijn kleinkinderen decennia later zeggen – toen de familie met een nieuwe generatie de pijn wat te boven was – kon Gerrit uitgroeien tot een gerenommeerd meubelmaker en architect. Deze liefde zou zijn lot tekenen. Ook na zijn dood.
Familiebanden, familieruzies, gesteggel om de erfenis. Wie was de rechtmatige erfgenaam van het werk dat Gerrit Rietveld na zijn dood in 1964 achterliet: zijn kinderen of zijn geliefde?
Het eerste architectenbureau van Gerrit Rietveld heette: Schräder en Rietveld Architecten. Het was van hen sámen. Waarom is Truus uit de geschiedenis ‘weggevallen’?
‘Moeder was haar hele leven een soort schaduwfiguur naast en achter – maar vooral achter – Rietveld’, vertelde Han, de jongste dochter van Truus. ‘En dat was een verdraaid moeilijke positie waarvan hij misschien niet altijd de ingewikkeldheid doorzag.’ Het probleem lag echter niet zozeer bij Gerrit als wel bij de ambivalente houding van Truus zelf. Ze sprak bescheiden, tegelijkertijd bezat ze geen talent voor onzichtbaarheid. De schijnwerpers weerde ze af maar ze wilde wel van zich laten horen. Toch, als Truus moest kiezen tussen artistieke erkenning en het koesteren van haar privéleven, koos ze voor het laatste.
Wie bepaalt wat er van je overblijft? Wie bepaalt welk verhaal over je verteld wordt als je er niet meer bent? Truus Schröder heeft tot op het laatst in haar leven – ze werd vijfennegentig jaar oud – gewerkt aan het archief van Gerrit Rietveld. Met enthousiasme heeft ze dingen bewaard, en met evenveel verve heeft ze dingen weggegooid. Liefdesbrieven, foto’s van hen samen, ruziebrieven van toen haar echtgenoot nog leefde…
Wie bepaalt je nalatenschap? Truus wilde het zélf in de hand houden. En daar is ze slechts gedeeltelijk in geslaagd.